بیماری پوسیدگی اسکلروتینیایی ساقه با عامل Sclerotinia sclerotiorum و ساق سیاه کلزا با عامل Leptosphaeria maculans از بیماری های مهم قارچی کلزا در استان های شمالی کشور (گلستان، مازندران و اردبیل) محسوب می گردند. در این تحقیق تاثیر تلفیق روش های مختلف شامل استفاده از رقم متحمل، مصرف مواد بیولوژیک و قارچ کش در کنترل دو بیماری فوق بررسی گردید. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصافی با 8 تیمار در 4 تکرار به مدت دو سال در ایستگاه تحقیقات زراعی دشت ناز مازندران انجام گرفت. در این تحقیق دو رقم کلزا شامل هایولا 401 (رقم حساس) و هایولا 50 (رقم متحمل)، قارچ کش ایپرودیون+ کاربندازیم با نام تجاری رورال تی اس (52.5% WP) به میزان 1 کیلوگرم در هکتار و به عنوان ماده بیولوژیک یک جدایه Trichoderma harzianum و یک جدایه Talaromyces flavus به صورت منفرد یا تلفیق هر یک با سایر روش ها استفاده شد. مواد بیولوژیک در زمان کاشت به صورت مخلوط با خاک و تیمارهای قارچ کش در مرحله گیاهچه،گلدهی و یا هر دو مرحله فوق به صورت محلول پاشی روی اندام های هوایی گیاه اعمال شد. نتایج نشان داد تیمارهای مختلف در کنترل بیماری ساق سیاه و پوسیدگی اسکلروتینیایی ساقه کلزا در سطح احتمال 1 درصد اختلاف معنی داری داشتند. در بررسی تیمار های مختلف بر بیماری ساق سیاه تیمار های هشت (مصرف T. flavus در زمان کشت و مصرف قارچ کش در مرحله گلدهی با رقم متحمل)، سه (مصرف قارچ کش در مرحله گیاهچه و گلدهی با رقم حساس) و هفت(مصرف T. harzianum در زمان کشت و مصرف قارچ کش در مرحله گلدهی با رقم متحمل) به ترتیب با 05/2، 08/2 و 09/2 درصد شدت بیماری بیش ترین تاثیر را بر کنترل بیماری داشت. در بررسی تیمارها بر بیماری پوسیدگی اسکلروتینیایی ساقه کلزا نتایج نشان داد تیمار های هفت (مصرف T. harzianum در زمان کشت و مصرف قارچ کش در مرحله گلدهی با رقم متحمل) و هشت (مصرف T. flavus در زمان کشت و مصرف قارچ کش در مرحله گلدهی با رقم متحمل) از تیمار های برتر بودند. در بررسی تیمار های مختلف بر عملکرد مشخص گردید اختلاف معنی داری بین تیمار ها وجود ندارد اما تیمار های هفت (مصرف T. harzianum در زمان کشت و مصرف قارچ کش در مرحله گلدهی با رقم متحمل) و هشت (مصرف T. flavus در زمان کشت و مصرف قارچ کش در مرحله گلدهی با رقم متحمل) بیش ترین عملکرد را نسبت به سایر تیمار ها نشان دادند.
