بالاخانواده Tydeoidea دارای چهار خانواده Ereynetidae، Iolinidae، Triophtydeidae و Tydeidae میباشد و تا به-حال 620 گونه از آن گزارش شده است. کنه های این بالا خانواده در سراسر جهان پراکنده اند، از قطب جنوب تا مناطق استوایی، از سواحل تا مراتع کوهستانی، از سردترین مناطق تا بیابان های خشک و گرم یافت میشوند. کنه های این بالاخانواده در سطح برگ، خاک، هوموس، بر روی خزه، گلسنگ، علف ها، درختچه ها، گیاهان وحشی و محصولات انباری وجود دارند. آن ها همچنین بر روی حشرات و در آشیانه پرندگان و پستانداران یافت میشوند. مورفولوژی و سیستماتیک آن ها نسبت به اکولوژی، بیولوژی و اهمیت اقتصادی آنها بیشتر شناخته شده است. اطلاعات کمی در مورد تعاملات اکولوژیکی بین این کنه ها و محل زیستشان وجود دارد. عادت های تغذیه ای این کنه ها به خوبی شناخته نشده است، تعدادی از آنها گیاه خوار، گرده خوار و شکارگر بوده اما بیشترین آن ها قارچ خوار و لاشه خوار می باشند. خانواده Iolinidae شامل سه زیر خانواده Iolininae, Pronematinae و Tydaeolinae و حدود 125 گونه شناخته شده می-باشد. خانواده Tydeidae بزرگترین خانواده در این بالا خانواده و شامل حدود 340 گونه می باشند. در طی سال های 1394-1393 یک پروژه تحقیقاتی به منظور مطالعه کنه های بالاخانواده Tydeoidea در استان فارس صورت گرفت. در این بررسی کنه ها از نمونه های اندام های گیاهی و خاک جمع آوری و توسط قیف برلیز جداسازی شدند. سپس کنه ها به وسیله محلول نسبیت شفاف و در محیط هویر از آنها اسلاید میکروسکوپی تهیه شد. اسلاید ها به مدت یک هفته در داخل آون با دمای 50 درجه سانتیگراد قرار داده شدند تا خشک شوند و سپس با میکروسکوپ فاز کنتراست مدل Olympus BX51 شناسایی شدند. در مجموع 6 گونه متعلق به 2 جنس جمع آوری و شناسایی شد یکی از این گونه ها به عنوان رکورد جدید برای فون کنه های ایران می باشد که با علامت (*) مشخص شده است، این گونه از خاک خرما در تاریخ 19/9/93 از شهرستان قیر و کارزین استان فارس جمع آوری و شناسایی شده است. کنه های شناسایی شده به شرح زیر می باشد:
Neopronematus rapidus Kuznetzov, 1972; Neopronematus sepasgosariani Sadeghi, Łaniecka & Kaźmierski, 2012; Neopronematus lundqvisti Sadeghi, Łaniecka & Kaźmierski, 2012; Neopronematus aegeae Panou, Emmanouel & Kaźmierski, 2000; Tydeus kochi Oudemans, 1928; Tydeus diversus* Kuznetzov, 1973.