سن سبز پسته، Brachynema germari (Hem.: Pentatomidae)، باتوجه به ایجاد خسارت‌های کیفی و کمی، اهمیت بالایی در تولید محصول پسته دارد. تغدیه این حشره باعث ایجاد نکروز مغز پسته، انتقال قارچ Nematospora coryli Peglion (Saccharomycetales: Saccharomycetaceae) و ریزش میوه‌ها می‌شود. تحقیقات به منظور درک زیست‌شناسی و پیداکردن راهکار مدیریت برای این آفت انجام گرفته است، اما فلور میکروبی و بافت شناسی بخش‌های مختلف دستگاه گوارش به عنوان جنبه هایی از زیست‌شناسی این حشره تاکنون مطالعه نشده است. در این مطالعه خصوصیات جامعی در مورد بافت‌شناسی بخش‌های مختلف دستگاه گوارش سن سبز پسته به وسیله میکروسکوپ‌های نوری و الکترونی عبوری و فلور باکتریایی این آفت به‌وسیله PCR کمی (qPCR) فراهم آورده شده است. کلنی آزمایشگاهی B. germari با استفاده از بالغین جمع‌آوری شده از باغ‌های پسته استان کرمان ایجاد گردید و در شرایط آزمایشگاهی با دمای 25±1 °C و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی روی مغز پسته و گیاه شورخاردار (Salsola kali) پرورش داده شد. مراحل آماده‌سازی نمونه‌ها جهت مطالعه‌های بافت‌شناسی شامل مراحل تثبیت، آبگیری و رنگ‌آمیزی (برای نمونه میکروسکوپ نوری) بود. سپس، نمونه‌ها با استفاده از میکروسکوپ نوری مدل Olympus BX51 و الکترونی عبوری مدل Philips CM300 مورد عکس‌برداری قرار گرفتند. نتایج مطالعه‌های بافت شناسی حاکی از این مطلب بود که در بخش میانی دستگاه گوارش، چهار منطقه آناتومیکی معده اول (V1)، دوم (V2)، سوم (V3) و چهارم (V4) وجود دارد. سلول‌های استوانه‌ای در بخش‌های اول تا سوم یافت می‌شوند که خصوصیات آنها وجود میتوکندری‌ها، شبکه آندوپلاسمی زبر و تاخوردگی‌هایی در بخش قاعده‌ای است. اما، قسمت چهارم دستگاه گوارش با وجود اپی‌تلیوم واکوئله همراه با کریپت‌های ذخیره‌کننده باکتری‌های همزیست، خصوصیات بافت‌شناسی متفاوتی را نشان می‌دهد. مشاهده‌های میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) بیان کرد که حفره‌های کریپت‌ها مملو از باکتری‌های میله‌ای با طول 4 تا 5 میکرومتر است که ساختار دیواره سلولی دو لایه (غشاهای خارجی و داخلی) دارند. علاوه بر این، برای به دست آوردن جمعیت میکروبی بخش های مختلف دستگاه گوارشی، مطالعه-های qPCR با استفاده از 17 جفت پرایمرهای عمومی و اختصاصی انجام گرفت و مقادیر بحرانی (Ct) برای ژن‌های مختلف با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج نشان دهنده جمعیت متنوعی از گروه‌های باکتریایی در بخش‌های میانی دستگاه گوارش بود. بخش چهارم دستگاه گوارش بیشترین جمعیت Eubacteria و به طور اختصاصی Gammaproteobacteria را در مقایسه با دیگر بخش‌های دستگاه گوارش به خود اختصاص داد. دیگر گروه‌های باکتریایی مورد مطالعه شامل Actinobacteria، Firmicutes، Alphaproteobacteria، Bacteroidetes و Betaproteobacteria بیشترین مقدار خود را به ترتیب در بخش‌های چهارم، چهارم، اول، چهارم و اول معده میانی داشتند که حداکثر مقدار آنها از 7% تجاوز نمی‌کرد. این نتایج به وضوح تائید کرد که همزیست‌های Gammaproteobacteria باتوجه به وضعیت بافت‌شناسی خاص قسمت چهارم دستگاه گوارش و وجود کریپت در سن B. germari با فروانی بسیار بالایی وجود دارند.
