کنترل زیستی از طریق مکانیسم‌های مختلف از جمله پدیده‌های آنتی بیوزیس، رقابت برای فضا، مواد غذایی و به خصوص رقابت برای آهن از طریق تولید سیدروفر، تولید آنزیم‌های لیزکننده و پارازیتیسم، افزایش رشد گیاه و القاء مقاومت اعمال می‌گردد. عوامل بیماریزای گیاهی مختلف پس از حمله به میزبان خود، ، یک سری مولکولهای فعالکننده (Elicitor) تولید میکنند. تشخیص این مولکول توسط گیاه، منجر به تولید و تجمع یکسری پروتئین‌های وابسته به بیماریزایی (PR) می‌گردد. این پروتئینها باعث افزایش مقاومت گیاه از طریق تقویت دیواره سلولی و تولید متابولیتهای ثانویه از جمله فیتوآلکسینها می‌گردد. یکی از شناخته شده‌ترین پروتئین‌های PR، پروتئین ضد قارچی و ضد اامیستی PR-1 است که با تشکیل دو درصد از کل پروتئین‌های برگ، فراوان‌ترین گروه از پروتئین‌های PR می‌باشند. به منظور بررسی تغییرات وابسته به زمان در میزان بیان ژن PR1 در اثر القاگرهای SA و باکتری CHA0 Pseudomonas fluorescens در بافت برگ گوجه‌فرنگی آلوده به نماتد ریشه‌گرهی Meloidogyne javanica، آزمایشی در قالب طرح کاملا̋ تصادفی در سه تکرار در شرایط کنترل شده (16 ساعت روشنایی با دمای 30 درجه سلسیوس و هشت ساعت تاریکی با دمای 26 درجه سلسیوس) انجام پذیرفت. بدین منظور گیاهچه‌های گوجه‌فرنگی رقم Urbana Early در گلدان‌هایی پلاستیکی با حجم 350 گرم کشت و در مرحله چهاربرگی، با غلظت 108 سلول باکتری در میلی‌‌لیتر مایه‌زنی گردیدند. پس از گذشت شش روز گیاهچه‌ها با یک میلی لیتر سالیسیلیک اسید دو میلی مولار به صورت محلول‌پاشی برگی تیمار گردیدند. پس از گذشت 24 ساعت، گیاهان با 1000 لارو سن دوم نماتد مایه‌زنی شدند. در چهار زمان مختلف شامل شش روز پس از مایه‌زنی باکتری و هم‌زمان با تیمار سالیسیلیک اسید (زمان اول)، 24 ساعت پس از تیمار با سالیسیلیک اسید و هم‌زمان با تلقیح نماتد (زمان دوم)، 24 ساعت پس از مایه‌زنی نماتد (زمان سوم) و 48 ساعت پس از مایه‌زنی با نماتد (زمان چهارم) جهت استخراج RNA و سنتز رشته اول cDNA اقدام به تهیه بافت برگ از گیاهان شد. در نهایت با استفاده از تکنیک qRT_PCR بیان ژن PR1 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در تیمارهای مذکور در زمان‌های مختلف تغییرات متفاوتی در میزان بیان ژن PR1 ایجاد شد و لذا میزان بیان ژن PR1 به زمان تیمار گیاه با القاگر و باکتری و حتی زمان آلوده شدن گیاه به نماتد بستگی دارد. هم چنین نتایج نشان داد که میزان بیان ژن PR1 در استفاده از P. fluorescens CHA0 و القاگر شیمیایی SA به تنهایی در مقایسه با تیمار توام، کاهش یافت.
