گونه های Phaeoacremonium به عنوان بیمارگرهای آوندی و مولد پژمردگی، سرخشکیدگی و مرگ درختان چوبی شناخته می شوند. گونه های این جنس می توانند دامنه وسیعی از گیاهان شامل انگور، درختان میوه دانهدار، هسته دار و درختان جنگلی و زینتی را آلوده کنند. در طول سال های 1391 تا 1393 نشانههای بیماری به صورت زردی، شانکر و سرخشکیدگی بر روی بعضی از درختان جنگلی شامل درخت آزاد (Zelkova serrata)، ازگیل (Mespilu sgermanica)، انار (Punnica grannata)، انجیلی (Parrotia persica)، بلوط (Quercus spp.)، به (Cydonia oblonga)، توسکا (Alnus subcordata)، زبان گنجشک (Fraxinus excelsior)، لرگ(Pterocarya fraxinofolia) و ولیک (Crataegus pentagyna) در برخی از مناطق استان گیلان (ایران) مشاهده شد. عمل نمونه برداری از شاخه درختان دارای نشانه های بیماری انجام گردید. با تهیه برش های عرضی از شاخه های درختان بیمار نشانه های داخلی بیماری به شکل تغییر رنگ بافت چوب مشاهده گردید. جداسازی عامل بیماری از ناحیه بین بافت سالم و آلوده چوب و بر روی محیط کشت عصاره مالت-آگار (MEA) حاوی 1/0 گرم بر لیتر از سولفات استرپتومیسین (MEAS)انجام شد. در این بررسی 39 جدایه Phaeoacremonium از درختان آزاد (هفت جدایه)، ازگیل (چهار جدایه)، انار (پنج جدایه)، انجیلی (سه جدایه)، بلوط (چهار جدایه)، به (دو جدایه)، توسکا (شش جدایه)،زبان گنجشک (سه جدایه)، لرگ (دو جدایه) و ولیک (سه جدایه) جداسازی شدند. شناسایی اولیه جدایه های به دست آمده بر اساس ویژگی های شکل پرگنه، رنگ پرگنه، رشد، تولید رنگدانه زرد بر روی محیط های کشتMEA ، عصاره سیب زمینی-آگار (PDA) و عصاره یولاف-آگار (OA) و ویژگی های میکروسکوپی شامل شکل کنیدیوفورها، نوع، شکل و فراوانی فیالیدها، اندازه زگیل های روی ریسه و اندازه و شکل کنیدیوم ها انجام شد. شناسایی ریخت شناختی جدایه ها به روش مولکولی و تعیین ترادف بخشی از ژن بتاتوبولین (BT) با استفاده از دو آغازگر T1 و Bt2b مورد تایید قرار گرفت. آنالیز فیلوژنتیکی جدایه های به دست آمده نیز با نرم افزار MEGA6 مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس ویژگی های ریخت شناختی، محیط کشت و تجزیه و تحلیل فیلوژنتیکی آنها بر اساس ژن بتا توبولین هفت گونه از جنس Phaeoacremonium شاملP. minimum (از درختان به)، P. alvesii (از درختان زبان گنجشک، لرگ و ولیک)،P. iranianum (از درختان آزاد، انار و توسکا)، P. croatiense(از درختان بلوط)، P. fraxinopennsylvanicum (از درختان آزاد، ازگیل و توسکا)،P. scolyti (از درختان انجیلی) و P. rubrigenum(از درختان ازگیل) جداسازی و شناسایی شدند. ترکیب ویژگی های ریخت شناختی، محیط کشت و داده های مولکولی نشان داد که حداقل هفت گونه Phaeoacremonium بر روی درختان جنگلی در ایران وجود دارند. گونه P. croatiense تاکنون از ایران گزارش نشده است بنابراین این مطالعه اولین گزارش از این گونه برای ایران است.
