کنه‌های میان‌استیگما یک گروه بزرگ از بندپایان با پراکنش جهانی‌اند که در همه مکان‌ها یافت می‌شوند. بیشتر این کنه‌ها زندگی آزاد دارند و در خاک، مواد آلی در حال پوسیدن یافت می‌شوند. این کنه‌ها به خاطر تغذیه از بندپایان و سایر بی‌مهرگانی که ممکن است زندگی انسان‌ها و جانوران را تحت تاثیر قرار دهند، اهمیت زیادی دارند. کنه‌های خانواده Ameroseiidae از زیستگاه‌های مختلف شامل خزه، کاه و کلش، کمپوست، هوموس، خاک، خاکبرگ، کود، چوب‌های پوسیده، قارچ‌ها، فراورده‌های انباری، گل‌آذین گیاهان و همراه با پستاندارن، پرندگان، جوندگان و حشرات اجتماعی و از لانه آنها نیز گزارش شده است و احتمالا از قارچ و کنه‌های جنس Tyrophagus Oudemans, 1924 تغذیه می‌کنند. به منظور بررسی فون کنه‌های Ameroseiidae، نمونه‌برداری از خاک، خاکبرگ، خاک لانه مورچه و قارچ‌ها از مناطق مختلف ایران از جمله: استان‌های چهارمحال و بختیاری، اصفهان، خوزستان و گلستان طی سالهای 94-1391 انجام شد. برای نمونه‌برداری مقدار معینی از خاک، خاکبرگ، خاک لانه مورچه (از سطح تا عمق 30 سانتی متری) و قارچ‌ها به کمک بیلچه جمع‌آوری و درون کیسه‌های پلاستیکی مناسب قرار گرفت. اطلاعات لازم از قبیل موقعیت دقیق جغرافیایی (با GPS)، نام مکان، تاریخ، زیستگاه و موارد مهم و ضروری دیگر ثبت شد. سپس نمونه‌ها برای جداسازی به آزمایشگاه منتقل و درون قیف برلز قرار گرفتند، بعد از 72 ساعت بندپایان زنده با قیف برلز جدا شده و به درون محلول الکل 70 درصد در زیر قیف افتادند. این نمونه‌ها سپس به کمک سوزن‌های مناسب جدا و با استفاده از اسید لاکتیک 80 درصد در دمای 50 درجه سانتی‌گراد شفاف و با استفاده از محلول هویر از آنها اسلایدهای میکروسکوپی تهیه شد. نمونه‌های شناسایی شده در موزه جانورشناسی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران)کرج( قرار خواهند گرفت. از گونه‌های شناسایی شده، گونه Epicriopsis baloghi Kandil, 1987 که از خاکبرگ جمع‌آوری شد، گزارشی جدید برای فون کنه‌های ایران محسوب می‌شود که در لیست زیر با علامت ستاره مشخص شده است. لیست گونه‌های شناسایی شده به شرح زیر است.
Ameroseius corbiculus (Sowerby, 1806), A. eumorphus Bregetova, 1977, A. furcatus Karg, 1971, A. lanceosetis Livshitz & Mitrofanov, 1975, A. lidiae Bregetova, 1977, A. nova (Nasr and Abu-Awad, 1986, A. parplumosus (Nasr and Abu-Awad, 1986), A. plumea (Oudemans, 1930), A. plumosus (Oudemans, 1902), A. pseudoplumosus Rack, 1972, A. ulmi Hirschmann, 1963. Epicriopsis horridus (Kramer, 1876), E. baloghi Kandil, 1987*. Sertitympanum aegyptiacus Nasr and Abow-Awad, 1986.
