اکسیژن در موقعیت های خاص ممکن است به صورت تک الکترونی درآید و رادیکال آزاد تولید کند. اکسیژنی که به صورت تک الکترونی درمی آید، گونة اکسیژن فعال (ROS) نام می گیرد. این ترکیبات فعال بسیار ناپایدارند و مقادیر زیادی انرژی دارند. ROS به لیپیدهای غشای سلول، پروتئین های بافتی یا آنزیم ها، کربوهیدرات ها و DNA حمله می کند و باعث اکسیداسیون آنها می شود که نتیجة آن آسیب غشایی، تغییر در ساختار پروتئین ها و آسیب DNA است. تولید ROS در قارچ ها تحت تاثیر تنش های مختلف مانند گرسنگی، نور، آسیب های مکانیکی و برهمکنش با سایر موجودات افزایش می یابد و سبب بروز تنش های اکسیداتیو می شود. در برهمکنش قارچ - باکتری بیوکنترل، قارچ به شدت تحت تاثیر تنش بیولوژیک قرار گرفته و میزان ROS در سلول های آن افزایش می یابد. در این تحقیق به منظور اندازه گیری میزان تنش های اکسیداتیو در سلول های زنده قارچ در برهمکنش با باکتری های زنده بیوکنترل، از قارچ Fusarium graminearum عامل سوختگی خوشه گندم (FHB) و 5 جدایه Pseudomonas fuorescens ، UTPf105، UTPf125، UTPf127، P13 و B4 که قدرت بیوکنترل آنها در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه به اثبات رسیده بود، استفاده شد. بدین منظور ابتدا باکتری به مدت 24ساعت در هیفوسفر قارچ F. graminearum در یک سیستم مایکروکازم مناسب که مانند زیستگاه های طبیعی (خاک یا ریزوسفر) مواد غذایی کم باشد، در برهمکنش با سلول های قارچ قرار گرفت. این سیستم به نحوی طراحی شده که تنها منبع غذایی باکتری های بیوکنترل، هیف قارچی می باشد. سپس جهت اندازه گیری میزان ROS سلول های قارچ در این برهمکنش از پروب فلورسنت CellROX®Green استفاده شد که بسیار حساس به ROS است. به محض اکسیداسیون گونه های اکسیژن فعال (ROS) در سلول، این رنگ فلورسنت به DNA متصل و رنگ سبز فلورسنت آن قابل مشاهده و اندازه گیری می باشد. شدت رنگ سبز فلورسنت متناسب با سطح اکسیداسیون رادیکال های آزاد است و محل تاثیر آن در سلول شامل نوکلئوس و میتوکندری می باشد. مولکول های رنگ آمیزی شده، نور آبی فلورسنت با طول موج 485 نانومتر را جذب و نور سبز فلورسنت با طول موج 520 نانومتر منتشر می کند. سلول هایی که تحت تنش اکسیداتیو بودند با میکروسکوپ فلورسنت معکوس نیکون مشاهده و میزان ROS تولیدی آنها با استفاده از دستگاه صفحه خوان اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان تنش اکسیداتیو در قارچ، تحت تاثیر جدایه های مختلف باکتری P. fuorescens بصورت معنی داری متفاوت است. جدایه UTPf105 با تفاوت معنی داری (در سطح 5 درصد) نسبت به شاهد و سایر جدایه های باکتریایی، سبب افزایش قابل توجه میزان اکسیداسیون گونه های اکسیژن فعال در سلول های قارچ شد.
