به منظور بررسی روند رشد پیاز در شرایط تداخل با اویارسلام ارغوانی ، آزمایشی در سال 1392 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل سه روش کاشت پیاز خوراکی (بذر، آنیون‌ست و نشاء) و فاکتور دوم شامل سه سطح مختلف نیتروژن (50، 100 و 150 کیلو گرم ازت خالص در هکتار) بود. نتایج تجزیه واریانس داده‌های آزمایش نشان داد که اثرات اصلی روش کاشت و سطوح نیتروژن و همچنین اثر متقابل آنها در سطح 1% اثر معنی-داری بر کلیه صفات مورد مطالعه پیاز داشت. بررسی روند تغییرات خصوصیات رشدی پیاز در طی فصل رشد در شرایط تداخل با علف هرز اویارسلام ارغوانی نشان داد بیشترین و کمترین میزان رشد پیاز بترتیب مربوط به روش آنیون‌ست و بذر بود. همچنین، تغییرات خصوصیات رشدی پیاز تحت سطوح مختلف کود نیتروژن در شرایط رقابت نشان داد حداکثر میزان رشد پیاز در سطح 100 و حداقل آندر سطح 50 کیلوگرم ازت خالص حاصل شد. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، می‌توان مقدار 100 کیلوگرم ازت خالص و روش کشت آنیون‌ست را به عنوان مناسب‌ترین تیمار مدیریتی در مزارع پیاز آلوده به اویارسلام توصیه نمود.
