جوندگان از آفات گیاهان زراعی و باغی می‌باشند که همه ساله خساراتی را به محصولات وارد می‌آورند. بعضی از سالها (سالهای طغیان) خسارتهای قابل توجه و غیر قابل جبرانی را به محصولات زراعی و باغی وارد می‌سازند. از طرفی مبارزه غیرشیمیایی با این آفات به تنهایی نتایج مطلوبی را نشان نمی‌دهد. بخصوص در زراعتهای چند ساله مثل یونجه و باغات به علت عدم اجرای عملیات مستمر زراعی، استفاده از سموم شیمیایی اجتناب ناپذیر می‌باشد. سموم مورد نظر بر روی دو گونه از موشها به نامهای موش مغان و موش ورامین مورد بررسی قرار گرفت.
آزمایش در مزارع آلوده استان تهران و اردبیل (مغان) در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 8 تیمار به نامهای سم بروماوت (Bromadiolone0.005%) در شکل بلوکهای مومی، بروماوت در شکل طعمه‌های گرانولی، دیفاوت(Brodifacum0.005%) در شکل بلوکهای مومی، دیفاوت در شکل طعمه‌های گرانولی، پست‌آف(Brodifacum pellet 0.005%) در شکل بلوکهای مومی، پست‌آف در شکل طعمه‌های گرانولی و سموم آنتی‌کواگولانت لانی‌رات و اکتوسین سی با دز 10-5 گرم در هر لانه‌ی فعال و شاهد بدون استفاده از سم پیاده شد. هر تیمار متشکل از سه تکرار می‌باشد. درصد تاثیر تلفات در تیمارها با استفاده از فرمول هندرسن و تیلتون محاسبه گردید. سپس با روش آماری SPSS تجزیه و تحلیل داده‌ها انجام گرفت. نتایج نشان می‌دهند که عموما تاثیر سموم جدید نسبت به سموم متداول مورد استفاده توسط کشاورزان بهتر بوده و اختلاف معنی‌داری در تجزیه و تحلیل بین سموم به دست آمد.
