یکی از مهمترین مراحل کشت توتون، تولید نشاهای سالم و قوی با حداقل هزینه می باشد. علیرغم مزیت های فوق العاده ای که تولید نشا به روش شناور(فلوت سیستم) در مقایسه با خزانه های سنتی دارد، بعضا کشتکاران با موانع و مشکلاتی نیز مواجه می شوند که ظهور و گسترش پوشش جلبکی در سطح خزانه ها در مراحل اولیه رشد و نمو گیاهچه ها از جمله این محدودیت ها بوده و رشد طبیعی گیاهچه ها را کند می کند. جلبکها میکرو ارگانیزم هایی یوکاریوتند که قادر به فتوسنتز بوده و در هر فضایی که نور کافی و رطوبت وجود دارد، به سرعت رشد می کنند. رشد و تراکم بیش از حد جلبک ها در سطح سینی های خزانه به خصوص در مراحل اولیه رشد گیاهچه ها عاملی محدود کننده بوده و شرایط مناسبی را برای فعالیت آفات و سایر عوامل بیماریزا (اعم از قارچ ها، باکتریها و ...) پدید می آورد. برای کنترل این عوامل، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 15 تیمار در 3 تکرار در خزانه های شناور مرکز تحقیقات و آموزش تیرتاش به اجرا در آمد. عامل اول ترکیب شیمیایی) سولفات مس، اکسی کلرید مس، پرسیدین 15 درصد، پرمنگنات پتاسیم، بردوفیکس، تکتو، داکونیل، ترازول و اسپوروکیل) و عامل دوم شامل سینی جدید و سینی مستعمل می باشد. هر سینی 220 حفرهای به عنوان یک واحد آزمایشی و شرایط کشت شامل نوع بستر، حجم آب، مواد کودی، زمان بذر گذاری در کلیه تیمارها یکسان و از بستر مورد استفاده در خزانه های تیرتاش استفاده شد. تجزیه آماری نتایج بدست آمده نشان داد که بین تیمارهای مختلف در هر دو وضعیت سینی ها، اختلاف معنی دار وجود داشته و بیشترین تاثیر در مهار پوشش جلبکی و در نتیجه بالاترین درصد نشای قابل انتقال متعلق به تیمارهای بردوفیکس(80%)، ترازول + تکتو(79%) و متالاکسیل + متیوکاپ(71%) بود.
