تاثیر فعالیت شکارگری کنه فیتوزئید Typhlodromus bagdasarjani و تریپس شکارگر Scolothrips longicornis روی انبوهی جمعیت کنه تارتن دو لکه ای در شرایط نیمه طبیعی (microcosm)
در این مطالعه، سیستم مربوطه از یک بوته خیار که در مرحله چهار برگی بود تهیه و روی این گیاه، استوانه های پلاستیکی به ارتفاع 42 و قطر دهانه 20 سانتیمتر که دهانه ی آن با پارچه توری بسیار ریز پوشانده شده قرار داده شد و هر گلدان درون گلخانه قرار گرفت. تیمارها عبارت بودند از تیمار کنه تارتن (Tetranychus urticae) به عنوان شاهد، تیمار کنه شکارگر و کنه تارتن (T. bagdasarjani and T. urticae)، تیمار تریپس شکارگر و کنه تارتن (S. longicornis and T. urticae) و تیمار کنه شکارگر، تریپس شکارگر و کنه تارتن (T. bagdasarjani, S. longicornis and T. urticae). گیاهان با 20 عدد ماده ی بالغ کنه تارتن دو لکه ای آلوده شدند و سه روز بعد از آلودگی با کنه تارتن، 10 عدد فرد ماده از کنه شکارگر T. bagdasarjani و 10 عدد فرد ماده از تریپس شکارگر S. longicornis در هر میکروکازم رهاسازی شد. آزمایشات 15 روز طول کشید و در روز آخر تمام مراحل زندگی کنه تارتن شمارش و ثبت گردید. برای هر تیمار ده تکرار در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که در همه تیمارها مراحل مختلف کنه تارتن تحت تاثیر گونه های شکارگر قرار گرفتند و تفاوت معنی داری بین تیمار شاهد و سه تیمار دیگر وجود داشت. در تیمار کنه شکارگر و تریپس شکارگر تعداد متوسط کنه تارتن دو لکه ای به ترتیب 2/54،6/42، 7/37 و 9/19 عدد برای تخم، لارو، پوره ها و ماده های بالغ به دست آمد. در مطالعه حاضر، مشاهده شد که جمعیت کنه تارتن دو لکه ای در تیمار یک گونه شکار و تیمار دو گونه شکارگر تفاوت معنی داری نداشت. این نتایج نشان می دهد که وجود دو شکارگر اثر منفی روی کنترل کنه تارتن ندارد و بر همکنش های درون رسته ای بین دو گونه شکارگر مانع از استفاده همزمان آنها نمی گردد.
