پژمردگی باکتریایی سیب زمینی با عامل Ralstonia solanacearum یکی از مهم ترین بیماری های سیب زمینی می باشد که سبب کاهش محصول در سطح وسیعی می شود. کنترل شیمایی این بیماری به دلایل شرایط محیطی، وجود نژادهای مقاوم به باکتری کش ها و همچنین مسئله امنیت غذایی موفقیت آمیز نیست. باکتری های اندوفیتی که از میزبان های سالم بدست می آید می تواند به عنوان یک عامل بیوکنترل در کاهش خسارت این بیماری عمل کند. این تحقیق به منظور شناسایی باکتری های اندوفیت موثر در کنترل بیماری پژمردگی سیب زمینی در استان همدان انجام شده است. در سال 1391 از مزارع سیب زمینی دارای علائم بیماری پژمردگی باکتریایی بازدید و از گیاهان سالم و فاقد علائم به منظور جداسازی باکتری های اندوفیت نمونه برداری شد. برگ های گیاهان نمونه برداری شده پس از ضدعفونی سطحی، داخل آب مقطر استریل خرد شده و روی محیط نوترینت آگار کشت گردید. اثر انتاگونیستی استرین های اندوفیت جدا شده در آزمایشگاه روی چند ایزوله R.solanacearum آزمایش شد. از بین 8 استرین اندوفیت، یک باکتری (HD12) با قطرهاله 10 میلیمتری در سطح محیط کشت، بیشترین اثر بازدارندگی را روی باکتری بیماریزا داشت. در شرایط گلخانه ای، گیاهان تیمار شده با استرین HD12 و باکتری R.solanacearum در مقایسه با گیاه شاهد آلوده به باکتری بیمارگر ، کاهش علائم بیماری پژمردگی را نشان دادند. آزمون های فنوتیپی برای شناسایی استرین مورد نظر انجام شد. در کاهای ژنتیکی ژن 16S rRNA استرین ها تکثیر و توالی یابی شد. همترازی توالی بدست آمده با سایر توالی های موجود در بانک ژن صورت گرفت . بر اساس خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی استرین HD12 که تحت شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای بیشترین اثر بازدارندگی را روی R. solanacearum داشت به عنوان P.polymyxa شناسایی شد
