مهمترین عامل محدودکننده کشت و پرورش پسته در ایران، بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه ناشی از گونه‌های مختلف فیتوفتورا است. در این بررسی شدت بیماری‌زایی گونه‌های Phytophthora parsiana، P. pistaciae، P. nicotianae، P. drechsleri، P. melonis، P. cryptogea، P. citrophthora و دو گونه گرماپسند P. hydropathica و P. irrigata جداشده از آب‌های جاری بر دانهال‌های سه ماهه پسته رقم سرخس و قزوینی به ترتیب حساس‌ترین و متحمل‌ترین ارقام رایج پسته در ایران در شرایط گلخانه بررسی شد. از شاخص‌های شدت بیماری (DSI)، سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری (AUDPC)، درصد مرگ و میر، پیشرفت مرگ و میر، درصد کلونیزاسیون طوقه و ریشه، وزن خشک ریشه و شاخساره، سرعت رشد و درصد کلونیزاسیون دیسک برگ مرکبات با زئوسپور بیمارگر استفاده شد. بر اساس شاخص‌های نامبرده بیمارگرها در گروههای متفاوت شدت بیماری قرار می‌گیرند که تفاوت بین گروهها معنی‌دار و در یک گروه بدون تفاوت معنی‌دار یا بسیار کم است. در رقم سرخس، بیمارگرها در چهار گروه قرار گرفتند. گروه اول به ترتیب شامل گونه‌های P. hydropathica، P. pistaciae و P. irrigata با بیشترین شدت بیماری است. گروه دوم به ترتیب شامل P. citrophthora، P. melonis، P. parsiana و P. nicotianae، گروه سوم شامل P. cryptogea و گروه چهارم با P. drechsleri کمترین شدت بیماری را دارد. بیمارگرها در رقم متحمل قزوینی در سه گروه شدت بیماری قرار می‌گیرند. گروه اول شامل گونه‌های P. pistaciae، P. citrophthora، گروه دوم به ترتیب شامل گونه‌های P. hydropathica، P. parsiana و P. melonis و گروه سوم شامل P. cryptogea، P. irrigata، P. nicotiana و P. drechsleri است. رقم سرخس به بیمارگرهای تمام گروهها به جز گروه چهارم حساس و رقم قزوینی به گروه سوم بسیارمتحمل می‌باشد.
