گز (Tamarix spp.) از درختچه های مناطق بیابانی و شور، گیاهی مقاوم به خشکی و سازگار با شرایط سخت بیابان می باشد که اغلب در بستر آبراهه ها و رودخانه های شور و قلیایی نواحی خشک رویش دارد. سن های جنس Tuponia از زیرخانواده Phylinae از خانواده Miridae هستند که با تغذیه از گز اغلب به عنوان آفت حائز اهمیت هستند. شناخت الگوی پراکنش و مناطق مستعد گسترش گونه‌های آن و دست یابی به مدل‌های پراکنش، اهمیت بسزایی در مدیریت این آفات جنگلی دارد. 187 نمونه از 12 گونه این جنس بر اساس نقشه پهنه‌بندی اقلیمی ایران در سطح کشور جمع آوری و شناسایی با استفاده از خصوصیات مرفولوژی خارجی و ژنیتالیای نر انجام گرفت. مدل پراکنش گونه‌ها با استفاده از Maxent و بهره گیری از19 متغیر اقلیمی در محیط R تهیه شد.
نتایج به دست آمده نشان داد که مطلوبترین مناطق برای پراکنش این آفت محدود به استانهای گیلان، مازندران و گلستان با شرایط اقلیمی معتدل و مرطوب می باشد. مقدار میانگین سطح زیر نمودار (AUC) 0.953 نشاندهنده کیفیت بالای این مدل در تعیین الگوی پراکنش بوده است. با توجه به نتیجه تست Jackknife ، میزان بارندگی در خشک ترین فصل سال، مهمترین عامل زیستی-اقلیمی در پراکنش این جنس بود.
