یادگیری می‌تواند تمامی فعالیت‌های اصلی زندگی مانند کاوشگری، تولیدمثل و برهمکنش‌های اجتماعی را تحت تاثیر قرار دهد و به‌عنوان یک فرآیند بهینه‌سازی در نظر گرفته می‌شود که در تنظیم رفتارهای موجود زنده با محیط متغیر، به او کمک می‌کند. در این پژوهش رفتار ترک یا باقی‌مانی در پچ در کنه‌های ماده کامل شکارگر Neoseiulus barkeri و با توجه به شرایط پیشین پرورش، ارزیابی شد. تیمارها به این صورت آماده شدند که در یکی، کنه‌های شکارگر از مرحله تخم تا کنه بالغ روی دیسک‌های برگی (برگ‌های جوان هم‌سن و هم‌اندازه) لوبیا و در تیمار دوم شکارگرها در بسترهای پرورشی جزیره‌مانند متشکل از یک طلق پلاستیکی روی اسفنج‌های اشباع از آب و احاطه‌شده با نوارهای مرطوب به‌منظور استفاده شکارگرها از آب، قرار گرفتند. در هر دو تیمار، از مراحل مختلف کنه تارتن دولکه‌ای، Tetranychus urticae به‌عنوان غذا برای شکارگرها استفاده شد. رفتار ترک یا استقرار در پچ، در این دو تیمار بررسی و ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون غیرپارامتری باینومیال در نرم‌افزار SPSS 19 آنالیز شد. نتایج نشان داد که شکارگرها در تیمار نخست (دیسک‌های برگی) به‌طور معنی‌داری به استقرار در برگ (P < 0.01) و در تیمار دوم (جزیره) به‌طور معنی‌داری به خروج از برگ (P < 0.01) متمایل بوده‌اند. با توجه به در دسترس بودن میزان کافی شکار در هر دو تیمار و در طول مدت آزمون، تعیین عامل اصلی این رفتار ضروری بوده و نیازمند آزمون-های تکمیلی است.
