در سالهای 1391 و 1392 برای ارزیابی تغییرات جمعیت و میزان خسارت تریپس پیاز در دو روش کشت نشایی و کشت مستقیم و تأثیر آن عوامل روی عملکرد محصول، یک طرح تحقیقاتی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4تیمار، شامل سه تاریخ خزانه گیری در 15 آبان، 15 دی و 15 بهمن و یک تاریخ کاشت مستقیم در 15 اسفند، در سه تکرار و در دو قطعه مجزا در استان اصفهان اجرا شد. بر اساس نمونه برداری از جمعیت آفت (داشتن حداقل 10 پوره در بوته) یکی از قطعات سمپاشی و قطعه دیگر آب‌پاشی شد. نتایج نشان داد که تیمارها از نظر میانگین جمعیت ، شاخص خسارت، وزن سوخ، ارتفاع بوته، درصد بهگلرفتن، عملکرد محصول، انبارمانی و درصد چندقلوئی در سطح 5درصد اختلاف معنیدار دارند. بطوریکه روش کاشت مستقیم (تاریخ کاشت چهارم) با میانگین 55 پوره تریپس در بوته و شاخص آلودگی 6 از 9 بالاترین تراکم جمعیت و خسارت آفت و کمترین عملکرد و وزن سوخ را در تیمارهای مورد بررسی داشت. تیمارهای کشت نشایی بدون اختلاف معنیدار با یکدیگر بالاترین عملکرد و وزن سوخ و کمترین شاخص خسارت را داشتند. اما از نظر ناهنجاریها، تاریخ کاشت اول با 48% ضایعات انباری، 23%چندقلویی و5/3درصد بهگلرفتن بالاترین ناهنجاریها را داشت و از این نظر با سه تیمار دیگر اختلاف معنیدار داشت. تاریخ کاشتهای اول و دوم با سه بار سمپاشی کمترین و روش کاشت مستقیم با 8 بار سمپاشی بیشترین تعداد سمپاشی را داشتند. بررسی همبستگی بین فاکتورهای مورد بررسی نشان داد که تراکم جمعیت تریپس میتواند روی میزان خسارت، وزن سوخ، و عملکرد محصول اثر معنیدار داشته باشد، اما روی ارتفاع بوته، انبارمانی، بهگلرفتن و چندقلوئی اثر معنیدار ندارد. بهنظر میرسد تاریخ کاشت دوم (خزانهگیری در 15 دی ماه و انتقال به زمین اصلی در اسفندماه) مناسبترین تاریخ کاشت پیاز به روش نشایی در منطقه اصفهان باشد.
