یکی از مهمترین بیماری‌های لوبیا در ایران ،بیماری پوسیدگی ذغالی با عامل Macrophomina phaseolinaبه‌خصوص در آب و هوای گرم و خشک می‌باشد.این بیماری در شرایط اپیدمی خسارت جبران ناپذیری به محصول وارد می‌سازد. از این رو کنترل بیماری از اهمیت زیادی برخوردار است. به دلیل تنوع ژنتیکی بیمارگر که در نتیجه دامنه میزبانی وسیع آن می‌باشد،تناوب زراعی یک استراتژی موثر برای کنترل این بیماری محسوب نمی‌شود.شناسایی ژرم‌پلاسم لوبیا با مقاومت در برابر بیمارگر و توسعه کولتیوارهای مقاوم امن‌ترین روش زیست محیطی برای مدیریت بیماری است.با توجه به این که انتخاب فنوتیپی ارقام مقاوم کاری پیچیده و زمان‌بر می‌باشد استفاده از نشانگر‌های مبتنی برDNA در برنامه‌های اصلاح گیاهان تجاری کمک بزرگی به شناسایی ارقام مقاوم نموده است. در این پژوهش بذور از مناطق مختلف جغرافیایی ایران جمع‌آوری شدند.ابتدا DNA مربوط به 22 رقم تجاری با استفاده از روش Cetyl Trimethyl Ammonium Bromide(CTAB)استخراج شد. سپس برای تکثیر ژن مقاومت واکنش زنجیره‌ای پلیمراز با استفاده از نشانگرB459 برای ردیابی ژن‌های مقاومت Mp-1 وMp-2انجام شد. با استفاده از این نشانگر باندشاخص 1600 جفت بازی در ارقام حساس مشاهده شد در حالی که ارقام مقاوم فاقد این باند بودند.نتایج نشان دادند که لوبیا چیتی بیشترین حساسیت و لوبیا سفید کمترین حساسیت را نسبت به بیماری دارند. با کاشت ارقام مقاوم یافت شده در این پژوهش در مناطق آلوده، می‌توان بیماری پوسیدگی ذغالی را بدون استفاده از سموم شیمیایی کنترل نمود
